Մարդը երկիր մոլորակի ամենամեծ սպառում ապահովող արարածն է: Սպառման հետ մեկտեղ մարդկությունը ավելացրել է նաև թափոնների և վտանգավոր նյութերի արտանետման ծավալները: Մեզ հայտնի թափոններից է աղբը: Աղբը տոքսիկ նյութերի և մեթանի արտանետման խոշոր աղբյուրներից է: Աղբի ծավալների մասին մի փոքր կարծիք կազմելու համար բավական է նշել, որ տարեկան մենք աղբն ենք նետում շուրջ

… և սա դեռ մի փոքր մասն է:

Նախկինում աղբի պարունակությունը օրգանական էր և այն, հայտնվելով կենսական շրջանառության մեջ, օքսիդանում էր: Վերջին 200 տարվա ընթացքում փոխվել է թափոնների բաղադրությունը այն դարձել է տոքսիկ: Թափոնների մեջ մեծ ծավալ են կազմում ծանր մետաղները, պլաստմասե իրերը: Այսպիսով, 200 տարի առաջ աղբը կարելի էր թաղել հողի տակ և այն կօքսիդանար, բայց այժմ նման մեթոդի կիրառումը ծանր վնասներ կհասցնի հողին և շրջակա միջավայրին:

Մարդիկ գտել են մեկ ուրիշ միջոց աղբից ազատվելու համար, այն է՝ այրում: Աղբը հատուկ պայմաններում  շատ բարձր ջերմաստիճանի տակ այրում են, որի արդյուքնում ստանում են էներգիա, բայց սա էլ ունի իր բացասական հետևանքները:Կան շատ երկրներ, որտեղ աղբը այրում են բաց պայմաններում: Երկու դեպքում էլ այրման հետևանքով մթնոլորտ է արտանետվում Dioxin: Dioxin-ը կուտակվում է մարդու օրգանիզմում՝ առաջացնելով քաղցկեղ և ծանր վնաս հասցնում մարդկանց վերարտադրողականությանը, բայց մարդիկ միևնույնն է շարունակում են օգտագործել այդ միջոցները՝ վնաս հասցնելով թե՛ շրջակամիջավայրին, թե՛ մարդկանց:

Պետք է հոգ տանել Երկիր մոլորակի մասին, այն մեր տունն է, որտեղ ապրելու են մեր սերունդները:

Հեղինակ՝ Ալիկ Բադալյան, ուսանող, անտառագետ